نیازهای راهنمایی و مشاوره دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

مقدمه: شناسایی نیازهای مشاوره دانشجویان بستر مناسبی برای سازمان دهی فرایند مشاوره و راهنمایی دانشجویان در دانشگاه فراهم می آورد. این مطالعه با هدف تعیین نیازهای مشاوره دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1392 انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 391 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر 34 سوال با مقیاس 1 تا 4 بود که نظر دانشجویان را در مورد شدت نیاز آنان به مشاوره و راهنمایی در زمینه های مختلف مورد پرسش قرار می داد. روایی پرسشنامه با روایی محتوا و پایایی آن از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های تی مستقل و anova انجام شد. نتایج: میانگین اولویت نیازهای مشاوره دانشجویان به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: در زمینه رشد و ارتقای فردی (59/0±71/2)، در زمینه نیازهای شغلی (60/0±69/2)، در زمینه نیازهای آموزشی (71/0±57/2)، در زمینه نیازهای خانوادگی و ازدواج (62/0±55/2) و در زمینه نیازهای عاطفی-روانی (66/0±47/2). دانشجویان دختر به طور معناداری در تمام زمینه ها نیازهای مشاوره بیش تری اعلام داشتند (05/0> p). اما بین میانگین نیازهای مشاوره و راهنمایی دانشجویان در هیچ یک از متغیرهای بومی بودن، محل سکونت، رشته تحصیلی و سال ورود به دانشگاه شغل و سطح سواد والدین تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: از دیدگاه دانشجویان بالاترین نیازهای مشاوره در حیطه رشد و ارتقای فردی و نیاز های شغلی بود؛ لذا توصیه می شود دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در راستای فراهم نمودن زمینه های رشد و پیشرفت تحصیلی دانشجویان و جلوگیری از افت تحصیلی این عوامل را در طراحی برنامه های مشاوره دانشجویی در دانشگاه مورد توجه قرار دهند.